.jpg?ip/crop/w1200h700/q80/webp "เปิดประวัติ หลวงปู่อำคา ถาวโร พระเกจิผู้ทรงเมตตาแห่งวิเชียรบุรี")
เปิดประวัติ หลวงปู่อำคา ถาวโร พระเกจิผู้ทรงเมตตาแห่งวิเชียรบุรี
เปิดประวัติ หลวงปู่อำคา ถาวโร
ชีวประวัติของพระครูอดุลพัชราภรณ์
พระครูอดุลพัชราภรณ์ หรือ หลวงปู่อำคา ถาวโร เดิมชื่อ อำคา หอมมาลา โยมบิดาชื่อ นายบาง โยมมารดาชื่อ นางไฝ ท่านเกิดเมื่อวันที่ 23 มิถุนายน พ.ศ. 2470 ตรงกับวันเสาร์ แรม 9 ค่ำ เดือน 7 ปีเถาะ ณ บ้านเลขที่ 97 หมู่ 8 ตำบลหนองพลวง อำเภอประทาย จังหวัดนครราชสีมา
ท่านเข้าพิธีอุปสมบทเมื่อวันที่ 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2490 ณ วัดหันห้วยทราย ตำบลหันห้วยทราย อำเภอประทาย จังหวัดนครราชสีมา โดยมี พระครูวิโรจนคุณ เป็นพระอุปัชฌาย์ และได้รับฉายาว่า “ถาวโร”
การศึกษาและเส้นทางธรรม
หลังจากอุปสมบท หลวงปู่อำคาได้ตั้งใจศึกษาเล่าเรียนพระปริยัติธรรมอย่างมุ่งมั่น จนสอบไล่ได้นักธรรมชั้น ตรี-โท-เอก ตามลำดับ ที่สำนักศาสนศึกษาวัดสวัสดี จังหวัดขอนแก่น ในปี พ.ศ. 2494
ภายหลังการศึกษา ท่านได้เดินทางกลับมายังบ้านเกิด และในช่วงเวลานั้น วัดหนองค่าย ตำบลหนองค่าย อำเภอประทาย ไม่มีพระจำพรรษา ชาวบ้านจึงได้อาราธนาให้หลวงปู่เข้าจำพรรษา พร้อมกับแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาส อีกทั้งยังได้รับการแต่งตั้งให้เป็น เจ้าคณะตำบล เขต 2 อำเภอประทาย
ต่อมาในปี พ.ศ. 2502 หลวงปู่อำคาได้ออกธุดงค์ผ่านดงพญาเย็น มายัง อำเภอวิเชียรบุรี จังหวัดเพชรบูรณ์ และจำพรรษาที่ วัดหนองสองห้อง (ปัจจุบันคือ วัดประชานิมิต) ซึ่งเป็นที่พำนักของท่านจนถึงปัจจุบัน
ตำแหน่งสำคัญทางคณะสงฆ์
- พ.ศ. 2507 : ได้รับแต่งตั้งเป็น เจ้าคณะตำบลท่าโรง อำเภอวิเชียรบุรี
- พ.ศ. 2518 : ดำรงตำแหน่ง เจ้าอาวาสวัดประชานิมิต และได้รับการขนานนามจากชาวบ้านว่า “หลวงพ่อใหญ่”
- พ.ศ. 2518 : ได้รับตำแหน่ง เจ้าคณะอำเภอวิเชียรบุรี
- พ.ศ. 2550 : ได้รับแต่งตั้งเป็น ที่ปรึกษาเจ้าคณะอำเภอวิเชียรบุรี
- พ.ศ. 2564 : ได้รับแต่งตั้งเป็น ที่ปรึกษาเจ้าคณะจังหวัดเพชรบูรณ์
หลวงปู่อำคา ถาวโร กับพุทธคุณวัตถุมงคล
หลวงปู่อำคาเป็นพระที่ชาวอำเภอวิเชียรบุรีให้ความเคารพศรัทธาเป็นอย่างยิ่ง วัตถุมงคล ของท่านล้วนมีประสบการณ์ด้านอภินิหาร แคล้วคลาดจากภยันตราย และเป็นที่เลื่องลือด้าน เมตตามหานิยม โชคลาภ ค้าขายรุ่งเรือง เรียกได้ว่าพุทธคุณครอบจักรวาล
ในปี พ.ศ. 2519 ขณะที่วัดประชานิมิตมีพิธีฝังลูกนิมิต หลวงพ่อผาง จิตตคุตโต พระเกจิสายปฏิบัติชื่อดัง ได้เดินทางมาอธิษฐานจิตปลุกเสก เหรียญรุ่นแรก ของหลวงปู่อำคา ทำให้วัตถุมงคลของท่านเป็นที่เคารพศรัทธาอย่างสูง
มีเรื่องเล่ากันว่า ครั้งหนึ่งชาววิเชียรบุรีได้เดินทางไปกราบ หลวงพ่อคูณ ปริสุทโธ ณ วัดบ้านไร่ จังหวัดนครราชสีมา เมื่อหลวงพ่อคูณทราบว่าพวกเขามาจากวิเชียรบุรี ท่านจึงกล่าวว่า
“มึงไปกราบหลวงพ่อใหญ่เถอะ ไม่ต้องมากราบกู ของดีอยู่ที่บ้านมึงนั่นแหละ”
ซึ่งหมายถึงให้ไปกราบหลวงปู่อำคาแทน
ละสังขารอย่างสงบ
หลวงปู่อำคาเป็นพระที่มีเมตตาธรรมสูง ไม่ว่าศิษยานุศิษย์จะเดินทางมาไกลเพียงใด ท่านก็เปิดโอกาสให้เข้าพบและให้พรทุกคนเสมอ
ต่อมา เมื่ออายุมากขึ้น ท่านมีอาการอ่อนเพลียและอาพาธ ศิษยานุศิษย์ได้นำเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาลวิเชียรบุรี ตั้งแต่ช่วงกลางเดือนมกราคม พ.ศ. 2568 แต่เนื่องจากท่านมีอายุมากแล้ว จึงละสังขารอย่างสงบในวันจันทร์ที่ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2568 เวลา 16.08 น.
การจากไปของหลวงปู่อำคา สร้างความเศร้าโศกอาลัยแก่ศิษยานุศิษย์และชาวจังหวัดเพชรบูรณ์เป็นอย่างมาก ทว่า คุณงามความดี และพุทธคุณของท่านจะยังคงอยู่ในใจพุทธศาสนิกชนตลอดไป